Mostrando resultados por narrador "Michal Breitenwald" en Todas las categorías

Stanislawa Ignacego Witkiewicza - filozofa, prozaika, poete, dramaturga, malarza i fotografa zapewne zna kazdy. Prawdopodobnie kazdy tez doskonale wie o jego eksperymentach ze srodkami psychoaktywnymi. "Narkotyki" uwaza sie za jeden z najbardziej interesujacych opisów wplywu kilku z nich (m.in. morfiny, peyotlu, kokainy, eteru, alkoholu i nikotyny) na percepcje i funkcjonowanie organizmu. I oto przed Panstwem zapiski artysty we wspanialej interpretacji Michala Breitenwalda. Witkacy dzieli sie w nich osobistymi przezyciami, jakich doswiadczal po zazyciu kazdego ze specyfików. Co zastanawiajace, w swojej rozprawie pokusil sie tez o akcenty dydaktyczne i moralizatorskie. Dzielo ze wszech miar wyjatkowe!

To nie tyle zapiski z podrózy po Azji. To zywe swiadectwo przezyc Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego - znanego globtrotera, naukowca, awanturnika, szpiega, dyplomaty i dziennikarza. Uciekajac przed bolszewikami przez syberyjska tajge i stepy w Mongolii az do Chin, doswiadcza rzeczy i zjawisk, o których nie snilo sie filozofom. Niesamowite okazy fauny i flory, azjatycka odmiennosc kulturowa, wspaniale budowle, magiczne rytualy tubylców... wszystko to opisane zostalo z najprawdziwsza pasja i swada. Dzieki sugestywnemu glosowi Michala Breitenwalda i my mozemy na chwile znalezc sie w tym "rozgorzalym od namietnosci politycznych azjatyckim kotle".

"Niemyte dusze" (1936) uwaza sie za blyskotliwa, parodystyczna i mocno kontrowersyjna diagnoze zbiorowosci i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalize jako lekarstwo chroniace przed nadciagajacym kataklizmem. Sam autor nadal dzielku podtytul: "Studium psychologiczne nad kompleksem nizszosci, wezlowiska uposledzenia przeprowadzone metoda Freuda, ze szczególnym uwzglednieniem problemów polskich".

Czy w kazdym z nas drzemie prawdziwe zlo? Gdzie leza granice ludzkiego okrucienstwa? Autobiograficzna powiesc Josepha Conrada o jego podrózy do Kongo, która doczekala sie dwóch adaptacji filmowych. Prosta z pozoru fabula staje sie tlem do ukazania prawdziwego oblicza kolonializmu przelomu XIX i XX wiek, w którym nie chodzilo o niesienie przyslowiowego kaganka oswiaty ludom Afryki, lecz o ich wyzysk i zniewolenie.

Jak mogli czuc sie Polacy w czasach, kiedy na mapach Europy Polski nie bylo juz od bardzo wielu lat? Mozemy dzisiaj próbowac sobie wyobrazic poczucie niemocy wobec zaborców, uczucie wstydu, hanby, bezsilnosci, zawodu czy rozczarowania. Jednak zyc trzeba bylo dalej, dlatego ludnosc nadal urzadzala tytulowe uroczystosci. Na jednej z nich, w podkrakowskich Bronowicach, dochodzi do niezwyklego spotkania z zaproszonymi przez panstwa mlodych dla zartu duchami. Spotkanie to mialo byc wezwaniem do podjecia dzialan wobec zaborcy.

Zbiór opowiadan. W tekstach przedstawiono historie osób represjonowanych w róznych latach PRL - u. Wsród bohaterów sa m.in.: byly zolnierz armii Andersa, funkcjonariusz Urzedu Bezpieczenstwa oraz stary góral. Autor skupia sie na opisie postaw i zachowan ludzi zyjacych w czasach Polski Ludowej. Poza barwnie nakreslonymi postaciami na szczególna uwage zasluguja opisy przyrody.

Glównym bohaterem powiesci jest Genezyp, zdrowy, przystojny i dobrze sytuowany mlodzieniec. Poznajemy go u progu uzyskania dojrzalosci w kazdej sferze zycia. Doswiadcza milosci w najrozmaitszych odmianach: cyniczno-zmyslowej (ksiezna), homoseksualnej (Tengier), masochistycznej (Persy), sentymentalnej (Eliza). Kiedy umiera ojciec Gezypa staje sie on glowa rodziny.

"(...) Kiedy bylem malym chlopcem, puszczalem z matka latawce. Patrzylem, jak wzbijaly sie w niebo tak wysoko, na ile starczylo sznurka. Pytalem mame, wskazujac na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzen - odpowiadala. A co to jest przestrzen, mamo? To jest cos, co nie ma konca, synku.

Zainspirowana ludowa basnia epopeja fantastyczna opisujaca niezwykle przygody dwóch olbrzymów: Gargantui i jego syna Pantagruela. Jest to lsniaca rubasznym, czesto wulgarnym humorem opowiesc, w której groteska przeplata sie z szalona fantazja. Nauki, jakie pobieraja bohaterowie, bitwy i pojedynki, które tocza, ich niekonczace sie uczty, wedrówki, sady, zarty, fortele, parodystyczne debaty z ówczesnymi autorytetami - wszystko to sluzy autorowi za kanwe dla swobodnej, niczym niekrepowanej satyry na caly otaczajacy go swiat.

Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „polska szkoła filmowa” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej z popularnością Antonioniego i Kurosawy, a polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych.

Wieczny mąż, podobnie jak inne utwory Dostojewskiego, zbudowany jest na charakterystycznych dla prozy rosyjskiego pisarza "przeklętych problemach”. Wiarołomstwo, żądza zemsty, topienie własnych lęków i rozpaczy w alkoholu, psychologiczny sadyzm i masochizm – oto, co dręczy jego bohaterów. Dostojewski ukazuje ich w całym wewnętrznym skomplikowaniu, jako jednostki głęboko nieszczęśliwe, napiętnowane poczuciem klęski i winy. Późną nocą mieszkanie Wielczaninowa niespodziewanie odwiedza Trusocki, znajomy gospodarza sprzed lat.

Znakomita opowiesc o tworzeniu podwalin PRL - u. Autor pokazuje, ze okres pomiedzy zakonczeniem okupacji hitlerowskiej, a Odwilza Pazdziernikowa 1956 roku, to nie tylko czas dyktatury, walki z wrogami klasowymi, cenzura, ale równiez epoka, w której zyli zwykli ludzie. Rózni ludzie, ci szlachetni, oddani Polsce, ale takze ci pozbawieni skrupulów, niegodziwi.

Poruszajaca a zarazem komiczna opowiesc o czlowieku którego mottem zyciowym jest nic nie robienie. Cale dnie spedza w lózku lub na kanapie pograzajac sie w dylematach i cierpieniach "rosyjskiej duszy". Slodka blogosc przerywaja komiczne dyskusje ze swym sluzacym - jeszcze wiekszym leniem i nierobem. Czy wizja ozenku moze cos zmienic?

Czwarta czesc slynnego cyklu powiesciowego. Poznajemy nowe, czesto zaskakujace cechy postaci wczesniej juz znanych. Proust w dalszym ciagu podejmuje próbe zdefiniowania milosci i jej przyczyn. Autor jak zawsze mistrzowsko kresli opisy zachowan, a przede wszystkim stanów ducha swoich bohaterów. Nierzadko sa one zabarwione duza doza poczucia humoru, co czyni dzielo, znacznie przystepniejszym w odbiorze.

Fiodor Dostojewski – mistrz zaglądania do duszy – w czterech nowelach zawartych w tym zbiorze opowiada cztery cudownie różne historie. Ich spoiwem jest sam Dostojewski, jego bohaterowie zawieszeni w świecie iluzji, zazwyczaj w hierarchii społecznej gdzieś pośrodku, z marzeniami by być bogatsi, by żyć pełnią życia a nie w duszącej atmosferze ich otaczającej, którą przecież sami tworzą. Pełni przebiegłości i wyszukanych form towarzyskich, pełni grzeczności a zarazem brutalni w swych dążeniach.

Pozycja zaliczana do powieści sentymentalnych w dorobku pisarza. W utworach tych autor nie wzdraga się przed obnażaniem jasnych i ciemnych (tych jest więcej) stron z życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem. Dominują naturalnie w sensie ilościowym, bo przewagę moralną Dostojewski daje dobru. Skrzywdzeni i poniżeni to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót.

Ta niewielkich rozmiarów powieść Dostojewskiego, przenosi nas do fikcyjnego Ruletenberga, w którym ważą się losy arystokratycznej rodziny i osób z nią związanych. Wszyscy grają: sami ze sobą, z najbliższymi, z losem; grają pasjami, zatracając się całkowicie. Nawet stareńka "la baboulinka", 75-letnia Antonida Wasiliewna, która – mogłoby się wydawać – bezbłędnie demaskuje zakłamanie bliskich i ukazuje ich prawdziwe motywy, sama daje się porwać emocjom gry w kasynie przegrywając pieniądze przeznaczone na remont cerkwi. Autor z niezwykłą precyzją opisuje wir uczuć, w jaki wpadają hazardziści.

Dzieki relacji naocznego swiadka i uczestnika wydarzen, Antoniego Tuchowskiego, poznajemy dramatyczne losy ludzi po 17 wrzesnia 1939 roku. Fragmenty tej znakomitej prozy byly drukowane w prasie konspiracyjnej, mozna ja bylo takze uslyszec w Radio Wolna Europa i w I Programie Polskiego Radia. Z uwagi na wage tematu, jaki porusza, a takze doskonaly styl autora, ksiazka ta zostala w latach 90. ubieglego wieku wpisana na liste lektur szkolnych.

Zbiór felietonów poruszajacych temat zachowan Polaków na emigracji. Wzbudzil tak olbrzymie kontrowersje, ze gdy autor wydal "Kundlizm" w Rzymie w 1974 roku, kilka czasopism emigracyjnych na znak protestu zerwalo z nim wspólprace. Bo "kundlizmem" nazwal Wankowicz nasza ceche narodowa, stanowiaca przeciwienstwo godnosci i szlachetnosci. Niniejsze teksty publicystyczne to bowiem nie tylko obserwacja emigranckiego zycia w obcym kraju - to zarliwa i otwarta krytyka rodaków, próbujacych na skróty, na cudzej krzywdzie zbudowac wlasne szczescie.

Zbiór reportazy o kampanii wrzesniowej. Wiekszosc reportazy w ksiazce powstala na goraco, w ostatnich miesiacach 1939 roku, na podstawie rozmów z bezposrednimi uczestnikami wydarzen. Wedlug opowiadania porucznika Jerzego Lewandowicza:"W nocy z 24 na 25 sierpnia o pól do piatej obudzil mnie zolnierz z rozkazem mobilizacyjnym. Mielismy stworzyc oslone mobilizacji.