مسیح نه تنها وضعیت انسان را در مقابل خدا تغییر می‌دهد بلکه طبیعت واقعی او را نیز متحول می‌سازد. وقتی روح‌القدس در ایماندار ساکن می‌شود او را از درون دگرگون می‌سازد.‏

مسیح کاری را که برای انجام آن آمده بود به کمال رساند. او دروازۀ آسمان را برای همۀ ایمانداران گشود. در زخمهای او شفا، در مرگ او حیات، در محنت او بخشش و در رنج او نجات وجود دارد.‏

انسان به چیزی بیشتر از یک سر‌مشق و نمونه احتیاج داشت. او نیازمند یک نجات‌دهنده بود. مسیح یک بار برای همیشه به خاطر گناهان بشر مُرد تا هر کس به او ایمان آورد نجات یابد.‏

نجات عظیم و بی‌نظیر مسیح ابعاد گسترده‌ایی دارد. با دریافت نجات عیسی مسیح از طریق ایمان می‌توان با خدا مصالحه کرد و تولد تازه یافت و محبت حقیقی خدا را در قلب و زندگی تجربه کرد.‏

گناه، بیماری هلاک کننده‌ای است و انسان دچار این بیماری می‌باشد. برای رفع این بیماری مهلک و به‌جهت بهبود و سلامت انسان چاره‌ای هست و آن عیسی مسیح است که خود کفارۀ گناهان ماست.‏

گناه انسان را از خدا جدا می‌کند و مزد و نتیجۀ گناه موت است. از طریق عیسی مسیح می‌شود خدا را شناخت و با او رابطه‌ای شخصی و قلبی داشت و حیات ابدی را دریافت کرد.‏

هیچ عاملی چون شریعت عادلانۀ خدا نمی‌تواند ما را به گناهکار بودن‌مان متقاعد نماید. وقتی به کتاب مقدس توجه می‌کنیم و خود را با معیار کلام خدا می‌سنجیم خود را گناهکار می‌بینیم.‏

بر اساس کلام خدا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا محرومند. برای اثبات این که ما گناهکار هستیم و نتوانستیم به آن کمالی که خدا انتظار دارد برسیم، می‌توانیم خود را با استاندارد ده فرمان خدا بسنجیم.‏